Kedaulatan BM dicabar
ADALAH sesuatu yang malang kepada nilai-nilai perpaduan yang sedia utuh di negara ini apabila usaha memasang papan tanda jalan raya dalam bahasa Mandarin di Pulau Pinang dibiar tanpa tindakan.
Alasan untuk memudahkan pelancong dari China serta rakyat tempatan yang tidak mahir berbahasa Melayu sangat sukar untuk diterima akal.
Bahasa Melayu bukan wujud sehari dua, sebaliknya berusia lebih panjang daripada mana-mana manusia tertua yang masih hidup di negara ini.
Justeru, adalah tidak logik ada di kalangan rakyat Malaysia termasuk penduduk di Pulau Pinang sendiri yang tidak tahu berbahasa Melayu waima untuk memahami papan tanda jalan raya.
Rakyat Malaysia juga mencari-cari di mana kaitannya pemakaian bahasa Mandarin dengan pengiktirafan Georgetown sebagai tapak warisan dunia yang diberikan oleh Pertubuhan Pendidikan, Saintifik dan Kebudayaan Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (UNESCO) pada 7 Julai lalu.
Bukankah ia bertentangan dengan sifat pengiktirafan itu yang diberikan kerana nilai-nilai serumpun yang masih subur dan bukannya kerana ciri-ciri sesuatu kaum?
Justeru jangan salahkan orang Melayu yang perlu bertanya, apa relevannya papan tanda jalan raya dalam bahasa Mandarin itu?
Isunya bukanlah kerana sentimen perkauman, biarpun ada beberapa pihak yang kelihatan tidak lagi mampu bersabar apabila sedikit demi sedikit ketuanan Melayu dicabar dan cuba dipinggirkan.
Tetapi apa yang menjadi persoalan ketika ini ialah ke mana menghilangnya semangat nasionalisme atau kebangsaan di kalangan ahli Gerakan yang bertindak secara melulu itu?
Sebagai warga Malaysia yang termaktub kepada Rukun Negara termasuk Keluhuran Perlembagaan, kepentingan meletakkan bahasa Melayu sebagai bahasa utama dinyatakan dengan jelas dalam Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan.
Perkara itu antara lain menyebut bahawa Bahasa Melayu adalah bahasa kebangsaan dan bahasa rasmi negara, dan harus digunakan sebagai medium komunikasi pertama dalam bidang pentadbiran, undang-undang, sebaran atau di majlis-majlis rasmi.
Lalu jika apa yang berlaku kepada bahasa Melayu dalam kes papan tanda jalan raya di Pulau Pinang itu dikaitkan dengan Perkara 152 itu, jelaslah ia tidak diberi keutamaan dan tindakan membenarkannya juga membelakangkan semangat kebangsaan.
Ahli Gerakan yang merupakan komponen Barisan Nasional (BN) juga seharusnya mengetahui kedudukan bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi dan merujuk kepada rakan-rakan dalam UMNO misalnya sebelum membuat sebarang keputusan.
Malangnya tindakan itu menimbulkan tanda-tanya politik apakah Gerakan kini cuba menambat hati DAP dengan membuat sesuatu yang jelas melihatkan kemarahan UMNO amnya dan orang Melayu khususnya?
Jika percubaan itu lebih kepada satu permainan politik, maka medium yang digunakan untuk menyampaikan maksud tersirat tersebut telah melangkaui sempadan kebangsaan dan tidak wajar dipertahankan.
Seperti yang dijelaskan oleh pembantu penyelidik Jabatan Sosiobudaya, Akademi Pengajian Melayu, Universiti Malaya (UM), Mohd. Arif Atan, tindakan itu tidak hanya bercanggah (ultra vires) dengan peruntukan bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi dan bahasa kebangsaan, malah mencabar semangat Dasar Bahasa Kebangsaan dan Dasar Kebudayaan Kebangsaan yang bertunjangkan kebudayaan asal masyarakat rantau ini.
Menurut beliau, usaha mahu menjadi bangsa maju mengikut acuan negara sendiri jelas terabai apabila acuan yang ada masih berkiblatkan kepada bahasa dan budaya negara lain sama seperti tahun-tahun awal kemerdekaan tanah air ini.
Ia juga merupakan petanda akan luhurnya semangat nasionalisme sebahagian rakyat Malaysia yang masih kuat dipengaruhi rasa perkauman akibat berkiblatkan negara tertentu di luar sana.
Untuk itu katanya, penekanan terhadap bahasa dan kebudayaan tempatan asal atau kebangsaan perlu diberi keutamaan tanpa terlalu banyak tunduk kepada kehendak-kehendak bersifat perkauman keterlaluan.
"Dalam menyentuh soal jati diri pula, tidak jelas jati diri apakah yang mahu ditonjolkan melalui papan tanda jalan seperti itu sama ada jati diri kebangsaan atau jati diri perkauman.
"Tidakkah dengan adanya terlalu banyak pertembungan bahasa dan budaya asing akan menyebabkan jurang interaksi antara kaum di negara ini kian melebar?" katanya.
Kecewa dengan apa yang berlaku, Pengarah Komunikasi Korporat, Dewan Bahasa Melayu (DBP), Sallehuddin Abg. Shokeran berkata, penggunaan bahasa Melayu dalam sebarang papan tanda sebelum ini tidak pernah menimbulkan masalah kepada mana-mana rakyat Malaysia yang sudah semestinya memahami bahasa kebangsaan itu.
Justeru, amatlah tidak wajar bahasa Mandarin yang tidak pula difahami oleh semua rakyat Malaysia itu diguna pakai untuk tujuan rasmi.
Tindakan itu juga bertentangan dengan usaha kerajaan dalam membudayakan pemakaian nama-nama bercirikan kebangsaan terutamanya di papan-papan tanda jalan di seluruh negara.
"Malah, kerajaan juga ketika ini berusaha untuk menukarkan nama-nama kawasan tertentu yang tidak bercirikan identiti kebangsaan di Putrajaya dan tindakan menggunakan bahasa Mandarin di Pulau Pinang itu jelas tidak selari dengan usaha kerajaan," katanya.
Sallehuddin menambah, pemasangan nama jalan adalah di bawah bidang kuasa kerajaan negeri bermaksud ia merupakan tujuan rasmi sekali gus meletakkan penggunaan bahasa Melayu sebagai satu keutamaan.
Setiap pihak berkuasa tempatan katanya mempunyai Jawatankuasa Penamaan Jalan yang bertanggungjawab kepada urusan pemasangan papan tanda jalan mengikut peraturan dan garis panduan tertentu yang perlu dipatuhi.
Sejak sekian lama, DBP tambah beliau, bekerjasama erat dengan jawatankuasa tersebut dalam memberikan nasihat dan pandangan serta kelulusan dari sudut penggunaan bahasa termasuk memastikan keperluan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan.
"Bagaimanapun dalam pemasangan papan tanda jalan raya bahasa Mandarin itu, kerajaan negeri tidak merujuk atau meminta pandangan daripada DBP.
"Untuk itu, kita akan menghantar surat bantahan dan meminta kerajaan negeri Pulau Pinang mengekalkan ciri-ciri kebangsaan dalam setiap pemakaian nama jalan raya," katany
1 comment:
Kerajaan Pulau Pinang bertanggungjawab dalam memberikan hak dan maruah kepada bahasa Melayu. Sikap cuai dan abai terhadap bahasa Melayu mengakibatkan bahasa Melayu diperlekeh.Di mana kebangsaan negara kalau dalam soal bahasa pun ada yang masih bengap.
Post a Comment